در عمل نیروی آسانسور بین تیر‌هایی که در اطراف داکت قرار داده می‌شوند و شاسی آسانسور هم به این تیر‌ها متصل میشود، منتقل می‌گردد. مقدار بار بستگی به نوع آسانسور انتخابی دارد. برای بدست آوردن وزن آسانسور با توجه به ظرفیت آن بایستی به جدول شماره ۱ پیوست ۲ مبحث پانزدهم مقررات ملی ساختمان (آسانسور ها و پله برقی) مراجعه نمایید.
بر اساس بندی در همین آیین نامه بایستی کلیه نیروی‌های وارده به سازه بر اثر آسانسور برای لحاظ نمودن ضربه‌های دینامیکی ۱۰۰% افزایش یابد. البته این بار نسبت به بقیه بارهای وارد بر سازه زیاد نیست. میزان بار زنده برابر ۴۰۰ و میزان بار مرده توسط مشخصات فنی شرکت سازنده مشخص میشود که می‌توان بصورت عمومی برای ساختمان‌های ۵ طبقه ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلو در نظر گرفت و این بارها به نبشی‌ها و از آنجا به چاله آسانسور انتقال پیدا می‌کنند و در نهایت بار آسانسور را باید تنها به صورت ۴ بار متمرکز به ستون‌های دور باکس آسانسور (نبشی‌ها) در طبقه آخر (خرپشته) اعمال نمود.
در عمل نیروی آسانسور بین تیر‌هایی که در اطراف داکت قرار داده می‌شوند و شاسی آسانسور هم به این تیر ها متصل میشود، منتقل می‌ردد اما از لحاظ فنی در اطاقک آسانسور تکیه گاه‌هایی که در اطراف حفره آسانسور قرار دارند و نیروی وزن اطاقک به این تکیه گاه‌ها وارد میشود نیروی کلی را تحمل می‌نمایند آسانسورهای معمولی از چهار عدد نبشی برای دور باکس آسانسور استفاده میشود. این نبشی‌ها در تراز طبقات به تیرهای سقف مهار می‌شوند.
سازه آسانسور تنها از یک وجه به سازه اصلی متصل است. برای طراحی اتصالات آسانسور جدولی داریم که به عنوان مثال بیان می‌کند که اگر ظرفیت آسانسور ما ۶ یا ۸ نفره است از چه نبشی، از چه ریل راهنمایی، از چه براکتی و … استفاده کنیم.
در مورد نحوه اتصال، بصورت عمومی در ساختمان‌های بتنی با قرار دادن plate توی تیر یا هر جایی که قابلیت اتصال دارد بوسیله شاخک‌هایی نبشی‌های آسانسور را به آنها جوش می‌کنند. نبشی فقط نقش ریل دارد و باربر نیست. سازه آسانسور به مهاربند نیاز ندارد یك دیافراگم داریم با باری محوری كه توسط كابل تحمل میشود و به تیر های دور باکس واقع در خرپشته منتقل میشود.
معمولاً از مدل سازی اثر آسانسور در ETABS صرف نظر میشود. چون سازه آسانسور کاملاً جدا از سازه بوده و بهتر است فونداسیون آن نیز بصورت جداگانه طراحی شود. چاله آسانسور باید در تمامی موارد تعبیه و در طراحی پی باید محل چاله آسانسور در نظر گرفته شود.
چاله آسانسور در نرم افزار Safe تنها یه صورت یک بازشو تعریف شده و با توجه به سادگی طراحی دستی آن امکان پذیر است. همچنین در پی‌های گسترده با تنظیمات در بخش Detailing می‌توان آرماتورهای گوشه‌های بازشو را مطابق آیین نامه بدست آورد. چون نرم افزار SAFE قادر به طراحی در حالتی که در پی اختلاف تراز وجود دارد، نیست و سطح را در یک تراز در نظر می‌گیرد. شاید بهترین راه طراحی دستی چاله آسانسور باشد، ولی چون چاله آسانسور ابعاد کوچکی دارد می‌توان عملکرد آن را با پی یکنواخت در نظر گرفت و پی را کلاً در یک تراز طراحی کرد. اگر ابعاد چاله آسانسور بزرگ باشد به صورتی که عملکرد آن مجزا از پی باشد می‌توان چاله را به صورت یک پی مجزا در نرم افزار مدل و طراحی کرد.